پدر یا مادر بودن. ساده است؟

"میخوام بچه دار شم"
جمله ای که زیاد می شنوی.
یک شب هم آغوشی بدون استرس بارداری ناخواسته با لذت حس کردن شیره ی تن ت با مایع بدن زوجت، نه ماه انتظار با یک درد در انتها آنهم اگر زن باشی و در نهایت به آغوش کشیدن فرزندی که از خونت توست.
ساده است. پدر یا مادر شدن.
هی!
یک لحظه بعد از به دنیا آمدن بچه را نیز در نظر گرفته ای؟ می دانی گریه نوزاد چیست؟ بیدار شدن در 8 ساعت خواب شبانه به ازای هر 3 ساعت دو مرتبه؟ ذهنت آنقدر تکامل یافته که بین به دنیا آمدن بچه و بزرگ کردن بچه تفکیک قائل شود؟
بزرگ کردن یک انسان. می فهمی؟ فرآیندی خود به خودی نیست. خزه نیست که برای نمو تنها به یک دیوار در هوای نمناک شمال محتاج باشد یا جوجه ماکیان که ده دقیقه بعد از بیرون آمدن از تخم روی پاهای خود باشد، راه برود و دانه برچیند.
باید زحمت کشیده شود.
زحمت، زحمت، زحمت.
هزینه هایی که تا 15 سالگی دارد را می توانی تامین کنی؟ بعد آن را چطور؟ برای اینکه یه کودک لوس و ننر، از آنهایی که برای بدست آوردن مثلاً عروسکی، پا می کوبد، بر زمین دراز می کشد، آنقدر گریه می کند تا عروسک را به چنگ بیاورد، برنامه ای داری؟ برنامه! تمام مشکلات روحی و روانی دوران سخت بلوغ که قطعا به آن گرفتار می شود را می دانی چطور آسان کنی؟ می دانی؟ دنیا را چگونه می چرخانی که در سی سالگی احساس خوشبختی کند؟ زمین و زمان را چگونه می گردانی تا حسرت، تار و پود دلش نشود؟.
به همه این ها فکر کرده ای؟
پدر یا مادر بودن. ساده است؟!
پدر و مادن بودن یعنی یک مسئولیت.
اصولاً لازمه پدر و مادر بودن، درک و پذیرش مسولیت پذیری ست.
وقتی بچه ای را به دنیا می آوری یعنی خواه ناخواه این مسئولیت را قبول کرده ای.
وقتی انسانی را وارد این جهان می کنی، تو نسبت به این انسان مسئولی.
تو مسئول هر آنچه برای او اتفاق می افتد و آنچه از او سر می زند هستی.
اگر در دوازده سالگی یک دروغگوست، تو مسئولی.
اگر در هفده سالگی از مادرش متنفر است، تو مسئولی. اگر در 24 ساگی دزدی کند، تو مسئولی و این واقعیت که بالغ است و خود این تصمیم را گرفته، چیزی از کوتاهی تو در انجام مسئولیتت کم نمی شود. حتی اگر بمیری و فرزندت در سی و پنج سالکی بر سر بچه هشت ساله اش بی جهت داد بزند، تو به نوعی مسئول این رفتار فرزندت و ناراحتی آن کودک هشت ساله ای.
پدر یا مادر بودن!!
در بزرگ کردن یک بچه و به ثمر رساندن آن یک واقعیت تلخ وجود دارد؛
هر ثانیه که بزرگتر شود، تو یک ثانیه پیر تر می شوی.
پدر یا مادر بودن یعنی صرف کردن عمرت و بهتر بگویم جوانی ات در راه بزرگ کردن کودکی؛ و اگر بخواهی پدر و مادر خوبی باشی، باید برای کودک وقت بگذاری، درگیر زندگی اش شوی، به او و احوالاتش فکر کنی، باید بخشی از زندگی خود را به او اختصاص دهی. بدون هیچ اغراقی، بدون هیچ اغراقی باید بخشی از جوانی ات را فدای او کنی.
حاضر به چنین فداکاری هستی؟ صحبت از جوانی توست. تویی که آرزو هایت را فراموش نکرده ای! تویی که به دنبال واقعیت بخشیدن به رویاهایت هستی!
باور کن، این موضوع بی اهمیتی نیست که بی تفاوت از کنار آن رد شوی.
گذشته از همه اینها، یک سوال مهم.
آیا لیاقت پدر یا مادر بودن را داری؟
آیا می توان به یک رفتگر هندی مقام مدیریت بانک جهانی را داد؟
آیا به این شایستگی رسیده ای که بتوانی پدر یا مادر باشی؟
پذیرش مسئولیت یک چیز است و داشتن صلاحیت کسب مسئولیت چیزی دیگر.
پدر من وقتی با مادرم بحث می کند، صبح ها بیدار نمی شود و نان گرم بی نان گرم و خدا بیامرزد پدر نان فریز شده داخل فریزر را.
پدر یا مادر بودن. ساده است؟
حرف آخر؛
عمیقاً معتقدم پدر یا مادر شدن تنها برای کسی ست که هدفش در زندگی، پدر و مادر بودن است. و یا پدر یا مادر بودن از اهداف و اولیت های اصلی زندگی اش باشد. اگر چنین شخصی نیستی نباید به وارد کردن یک انسان به این دنیای نکبت بار پر از کثافت فکر کنی. البته می توانی چنین کنی ولی مطمئنم تو هم می شوی یکی از همان پدر و مادر! هایی که با کوچکترین مشکلی از طرف "بچه "، می گویند:
" اوففففـ...بچه چیه"!


۱۱ نظر:

مرسده گفت...

من یکی که همینطوری الکی از این چیز خوریا نمیکنم :دی
الکی نیس به خدا !
اما با تجربیاتی که این چندین ماه از نینی داری بدست آوردم کم و بیش از عواقب بدنیا اومدن بچه و دردسراش و سختیاش متوجه شدم، و میتونم با اطمینان کامل بگم تا هفت سالگی ِ کودم یک مادر پرفکت و با صبر و حوصله خواهم بود [اصن فکر نمیکردم حوصله و صبر داشته باشم اما توو عمل فهمیدم نخیرم برعکسه!]
ولــــــــــــی تازه از 7 سالگی به بعده که داستان یه جور دیگه ورق میخوره، دوران بلوغ رو بگو. وااای
اونجاهاشو که فکر میکنم هی استاپ میکنم، بک میزنم و دوباره فکر میکنم، فکر و فکر و... تا حالا نشده به اینجاش برسم و به خودم اطمینان داشته باشم. تا وقتی هم همچین چیزی اتفاق نیفته همچین تصمیم بزرگی توو زندگیم نمیگیرم، خصوصا ً اینکه زندگی فرزند ِ آدمی دستخوش رفتارهای هم پدر و هم مادره، که اگه فقط "من" بودم حتمی تا حالا یه فرزند داشتم!
تکی به خودم اطمینان دارم اما قضیه یه نفره نیس!

مرسده گفت...

پاراگراف آخرُ موافقم.
در مورد خودم هم که اینطوری نگاه قضیه کنم، من یه روز مادر میشم/میخوام بشم/یه هدف زندگی کردنم توو این دنیا همینه.. امــــا شرایطش فراهم نبود از رسیدن به این هدف بزرگم حتما ً چشم پوشی میکنم!

مرسده گفت...

تازشم، حرفات کلــهم قلمبه توو حلقم.

:-*

مرسده گفت...

راستی پسرک هرزه خوب ، برای آن جمله َت و حس ِ خوبی که بهم دادی برای مادر شدن ِ آینده َم یک دنیا مـــــــــرسی. چسبید.

[گل]

ناشناس گفت...

من بیشتر خوشم میاد از این جدید نوشتات تا اون سکس نوشتات!گرچه اونا هم سوال برانگیز و قابل تامل هستن.در عین حال تلخ!

jasmine گفت...

یه زن مادر میشه
که فقط و فقط ثابت کنه
میتونه
مث یه حیوون زاد و ولد کنه
یه مرد هم همین
که بگه نسلش مث دایناسورها
مختوم النسل نمیشه
همه ش همینه
نه هیچ چیز دیگه
از یه خانم تحصیلکرده ای که به تازه گی مادر شده پرسیدم
دلیل این که بچه دار شد چیه ؟؟؟

گفت زنده گی همینه
شیرین میشه و قتی آدم ثمره ی زنده گیشو میبینه
می خواستم بگم
آخه خودت چه گوهی شده که این بشه ؟؟؟

من تو همین یه دونه بچه موندم
بچه ای که خودتم خوب میدونی
هیچ چیزش پای من نیست
اما نداشته هاش از همین الان جفت شده با کمبود های خودم
حالا استرس بلوغش بخوره توی سرم

وقتی یکی از اطرافیان میگه
الهی عروسیه خودت
دلم میخواد بگم بیا ببین من کیر دارم نه چیزه دیگه
نیست خیلی خاندان با ارزشی هم داشتم !!!! که میراث ش هم حفظ کنم ؟؟؟
که چی بشه ؟
که یکی مث خودم
با
کلی حسرت
کلی کمبود
بسازم و سیخش کنم تو چشمه اطرافیانم بگم ببینید ثمره ی زنده گی من چه پخیه !!!

عاشقتم پسره
یه ماچ ثکثی طلبت *:

دخترک دریایی گفت...

نمیتونم از این بگذرم که مادر شدن زیبا ترین حس دنیاست که من تجربش کردم البته نه با فرزندی از گوشت خودم با فرزندی که بزرگ کردم و دیگه تو این دنیا نیست 5 سال بهترین و در عین حال سخت ترین روزهای زندگیم بود ..اما حالا اگر خودم بخوام ازدواج کنم و بچه دار بشم مکث میکنم چون مسئولیت سنگینی داره خیلی سنگین که باعث میشه فکر کنم و فکر کنم و حتی شاید از تجربه ی دوباره ی زیباترین احساس دنیا چشم ÷وشی کنم

دخترک دریایی گفت...

همیشه میخونمت در سکوت نگاهت به مسائل برام جالبه..رها باش و سرشار

Dove of love گفت...

آفرین بر تو پسر .... آفرین بر قلم شیوا و رسایت .... آفرین ..... ای کاش همه انسان ها همین طور مثل ما فکر می کردند .... ای کاش کمی از پدر و مادر بودن را می فهمیدند .... ای کاش می فهمیدند که تنها پایان آن شب هم آغوشی آخر کار نیست بلکه آغاز یک کار سنگین تر است ..... و هزاران ای کاش دیگر که در دل من و جوانان هم سن من است ..... آفرین بر تو .....

پریسان گفت...

پدر و مادر شدن مسوولیت خیلی بزرگیه که نمیشه به آسونی ازش گذشت

سارا گفت...

خدائیش خیلی موافقم باهات . من همیشه میگم خیلی لطف کنه بچم بشه یک ... مث خودم . گرچه خودم هم هیچوقت هیچ .... نبودم