بدبختی یعنی این...

مقوله ي گوشي تلفن هميشه براي من جالبه بوده.
اما مساله ي هميشه جالب تر از خود گوشي، قيمت گوشي تلفن همراه و فراز و نشيب اين محکوم بيگناه است.
| فلاش بکي کوچک در گذشته |
ايران-اواخر 84 هجري شمسي ست؛ مدتي ست که گوشي هاي نسل سه وارد ايران شده و استفاده و استعمالش تقريبا همه گير.
در همين اثنا، در خرداد ماه 85، دولت در طرحي ضربتي و در شرايطي که حتي يک کارخانه صنعتي نسبتاً کوچي در زمينه مونثاژ چيزي چون صفحه LCD در ايران وجود ندارد، به حمايت از توليد بخش داخلي تعرفه واردات تلفن هاي همراه يک شبه از 5%به 65% افزايش داده و مسوليت توليد داخلي به يک واحد متشکل از سه شرکت سپرده مي شود.
نتيجه چيزي جز افزايش چشمگير قيمت تلفن همراه در بازار، تضعيف توان خريد مردم، فشار به قشر متوسط و محروميت هرچه بيشتر آنها از امکانات روز، سودجويي برخي (فروشندگان،..) و نيز رونق واردات قاچاق و... نسيت.
قريب به يک سال و نيم بعد؛ بهمن ماه 86، اعتراف دولت به شکست و ناکارآمدي طرح مذکور و پايين کشاندن تعرفه واردات تلفن همراه از 65% به 25% در طرحي باز هم ضربتي.
نتيجه؛ افرايش دوباره قيمت ها !!!!
در جهتي مخالف با انتظارات موجود آنهم با چنين استدلالي؛
" مسؤل يکي از شرکت هاي وارد کننده تلفن همراه: چون تعرفه ها پايين آمده، واردات از طريق خطوط قانوني زيادتر و اين واردات قانوني هم با توجه به مواردي چون تعرفه واردات و گارانتي هاي معتبر! و ... مسلماً افزايش قيمت را در پي خواهد داشت و اين طبيعي ست.!!!!!؟؟!.
چندين ماه بعد؛ آبان 87، ورود گوشي هاي نسل سه و نيم و فناوري هاي بالاتر.
طبق انتظارات و پيش بيني علم اقتصاد، روند نزول قيمت گوشي هاي قديمي‌تر علي‌رغم تداوم کارايي شان، پيش بيني ميشود.
امروز در يک فروشگاه گوشي تلفن همراه؛
- N73 چنده جناب؟
+ 270000 تومن.
- اي ول. پس بالاخره يه کم ارزون شد...!
حالا بياييم گير بدهيم به اين مساله بينهايت مهم و استراتژيک، که در ينگه دنيا انتخاب اوباماي دموکرات وضع ما را بهتر ميکند يا مک کين جمهوري خواه؛
بعد هم کلي بزنيم تو سر و کله خودمان،
روزنامه ها را بخوانيم،در مجلات بررسي کنيم، در وبلاگ ها به نقد بکشيم؛
بحث، نقد، تفکر، تبادل افکار، استشاره و استعاره و جار و جنجال و غال و قيل...
آخرش؛
هيـ بيب. باراک حسين اوباما.