فردا شايد دوباره زنده به گور کردن

بچه اي که هميشه مياد تو اتاقم. بازي کردن با من رو دوست داره. اين بار هم به محض رسيدن اومده بود پيشم. داشتم با کامپيوتر کار مي کردم. رفت پشت صندلي ايم و گفت نگاه نکن.
-چرا؟
+ميخوام لباس عوض کنم.
بعد رفت تو جمع و چند دقيقه بعد برگشت. گفت ميخواد با کامپيوتر بازي کنه. دادم دستش و خودمم نشستم کنارش رو زمين، تکيه دادم به ديوار که ديدم.
زير تي شرتِ زرد ِ رنگ روشنش يه لباس سفيد رو بالاتنه اش داشت.
دقيقتر نگاه کردم.
آره...کـ‌رست پوشيده بود.
بچه اي که فقط ده سالش بود، واسه پوشوندن سينه هايي که از سينه هاي من پسر تو ده سالگي، کوچيک تر بود، کـ‌رست پوشيده بود.
اولش تعجب کردم، ولي زياد طول نکشيد که به ياد آوردم تو ايرانم.
مامانش يه آدم ديني سنتي که نه تو ظاهر و طريقه زندگي بلکه تو عقايد و طرز فکر بينهايت خشک و يه بعديه.
يه بچه ده ساله و کـرست!
براي چي؟
حفظ کردن اسلام؟ عمل کردن به کلام خدا؟ براي رضايت خدا؟ بدست آوردن بهشت؟ جلوگيري از انتشار فساد در جامعه؟ ارزش آفريني! براي زن؟ ...
براي اينکه اين بچه هم يه بعدي نشه و شايد سر سوزني به تعادل برسه؛ تمام مدت به تن و بدنش دست کشيدم، سينه هاش، بين پاهاش، بوسيدمش، بغلش کردم، نشوندمش رو پاهام و باهم عکس هاي سـ‌کـ‌سي تو کامپيوتر رو ديدم؛
و غير مستقيم براش توضيح دادم خيلي از چيزهايي که تو اين ممکلت هست، مثلاً حرف هاي بابا مامان، ميتونه اشتباه باشه.
البته اون روز يه کم حـشري بودم و اين رو کاري که باهاش کردم تاثير داشت.

پ. فقط ميتون بگم، متاسفم. براي چي و براي کي؟ نميدونم. واقعاً نميدونم.