انقـلابی باش و ارزشمند باش و هنرمند باش

جشنواره تئاتر فجر امسال هم تموم شد.
یه اتفاق ساده و بی اهمیت جشنواره، تو قسمت تئاتر خیابونی اتفاق افتاد.
از 16 تئاتر برگزیدهِ راه یافته به بخش رقابت برای جوایز که تو تئاتر شهر هم اجرا میشه و شد، 12 تا با محوریت موضوع ِ انقلاب اسلامی بود.
دو سالی هست که سعی زیادی برای گسترش تئاتر، همه گیر شدن و جا افتان فرهنگ تئاتر دیدن به منظور تفهیم ارزش تئاتر به مردم عادی، شده.
این به هیچ وجه بد و بیهوده به نظر نمیاد، بلکه به نظر من به شدت قابل ستایشه.
اما هدف یه مساله است و رسیدن به هدف مساله ای مهمتر.
مسلماً و یقیناً این تئوری که همه رو به سمت تئاتر جذب کنیم خیلی احمقانه ست و از سر ناآگاهی و نادرستی ِ بینش تئوری پرداز.
باید قبول کرد که یک عده خاص (که بعید میدونم عده کمی باشند) به تئاتر گرایش دارند و علاقمند به تماشای اون. این عده اگر حتی تئاتر رو نشناسند و به علم تئاتر آگاه نباشن، اما بی اغراق تئاتر رو حس میکنن. این عده یک بار، دو بار، سه بار برای دیدن یه تئاتر پول میدن؛ بار چهارم دیگه حاضر نیستن برای یه تئاتر بی محتوای ِجهت دار در وقت و زمانـِشون هزینه کنن.
بهتر نیست به جای تو بوق و کرنا کردن یک صرفاً شعاری مثل "تئاتر برای همه" در تلویزیون، رادیو و نشریات، تلاش کنیم یک تئاتر خوب داشته باشیم؛ و در این راه به شدت از تصمیمات و سیاست هایی که کوچکترینـشون توانایی ِ تولید بزرگترین موانع ِ رسیدن به تئاتر همگانی رو داره، پرهیز بشه.


پ. همیشه دلم میخواست تو بخش خیابونی تئاتر فجر یه کار به کارگردانی خودم داشته باشم. خیلی وقته دیگه چنین چیزی برام اهمیتی نداره.